Żuk A-03 był produkowany w Lubelskiej fabryce FSC od 1959 do 1969 roku. Samochód ma głownie podzespoły z Warszawy np. silnik, skrzynia biegów i zawieszenie. Samochody te były dobrze wykonane, więc większość egzemplarzy przetrwała próbę czasu i nadal służą w niektórych przedsiębiorstwach. W PRL-u można było go spotkać nie mal wszędzie: pod sklepami PSS-u i GS-u, bazaru czy przy kopalni. Samochód mimo swoich wad był sprzedawany do krajów socjalistycznych, kapitalistycznych a nawet utworzono fabrykę w Egipcie. Do wersji A-03 można było wszystko załadować od powietrza (kiedyś tak się jeździło) przez worki z pszenicą na materiałach budowlanych kończąc. Wyrób z fabryki w Lublinie nie miał w Polsce odpowiednika godnego siebie (nysa mogła być ale była mniej seryjna niż żuk), więc sprzedawał się jak ciepłe bułeczki. Wnętrze było bardzo ubogie ale przede wszystkim funkcjonalne. Według mnie model Żuka A-03 ma za duże koła, brak możliwości zdjęcia plandeki i brak logo FSC.
Żuczki najlepsze auta dostawcze w Polsce :) kochane Żuki
Dane techniczne:
Silnik (M-20): czterocylindrowy, czterosuwowy, o pojemności 2120 ccm
Prędkość maksymalna: 90 km/h
Zużycie paliwa: około 14 l/100 km
Moc: 50 KM
Wymiary: długość - 4310 mm, szerokość - 1765 mm, wysokość - 2140 mm
Masa własna: 1340 kg, dopuszczalna masa całkowita 2450 kg (ładowność 1000 kg)
Wcale mnie to nie dziwi. W końcu Beatlesi swoją nazwę przyjęli na cześć Żuka... Ale Nysa też miała swoje przewagi. W końcu Nysą jeździło MO.
OdpowiedzUsuń